En nu even niets
Door: opdefietsnaarspanje
Blijf op de hoogte en volg Harry & Gerda
16 Juni 2010 | Spanje, Santiago de Compostella
Zoals Janneke al schreef hebben we ons verplaatst naar de Middellandse Zee. Na de binnenkomst in Santiago hebben we een dag daar heerlijk nagenoten met andere mede pelgrims die we op de camino ( de benaming voor de tocht in Spanje) hebben ontmoet. De binnenkomst was bijzonder. We waren ervoor gewaarschuwd. Er staat geen ontvangst comite te wachten. Nee, heel anoniem kom je aan en je verwerkt het maar met z'n twee. Niets van dat alles. Al zoekende in de smalle straatjes van Santiago werden we aangesproken door twee jonge mannen en toen ze ons verhaal hadden gehoord namen ze snel afscheid van elkaar zodat de één de handen vrij had om ons te begeleiden naar het centrum. Als ware helden werden we binnengehaald door deze man en begeleid. Dat hebben we als heel plezierig ervaren.
Na twee dagen in de stromende regen door het berglandschap ( de laatste dag alleen nog 1100 meter geklommen) van Gallicië te hebben gereden waren we op. Nog eens extra door de loodzware kilometers op het einde.
Na de verwelkoming hebben we het bureau bezocht en ons paspoort vol met stempels afgegeven en dat was direct akkoord toen ze zag vanwaar we waren gekomen.
Snel een hotel gezocht en onder de douche om in ieder geval warm te worden en weer droge kleren aan te doen. Of het nu heet weer was of koud: Na een douche ben je weer helemaal top.
Daarna weer de binnenstad in en toen kwam pas de echte blijdschap. Dat hebben we beide zo ervaren. Pas dan bemerk je: het zit er op,en wat hebben we gepresteerd.
Heerlijk gegeten en snel onder de wol.
De volgende dag veel dingen geregeld voor de reis richting San Sebastian en nog na lopen te genieten en ontmoetingen gehad met andere pelgrims die ook op vrijdag nog binnen kwamen. Ook uiteraard de beroemde mis bezocht waarbij inderdaad het wierookvat door de kerk vloog. Onvoorstelbaar wat een schouwspel.
De reis naar Irun ( grensplaats) duurde erg lang met een naar ongeluk onderweg waardoor de reis werd uitgesteld.
Het weer was echter dusdanig slecht en ook de verwachtingen dat we gisteren per TGV naar Wim en Jennie zijn gegaan in Perpignan. Weer een treindag waarbij we eerst afscheid hebben genomen van onze fietsen.
Geen spijt. Onderweg zagen we een heel donker en zwaar onweer wegtrekken richting midden Frankrijk en ten zuiden zagen we alleen maar zon ( en daar gingen wij naar toe).
Het noodweer heeft ons dus net niet getroffen. Integendeel, we hebben vandaag echt een zonnige dag gehad en de vooruitzichten zijn redelijk tot goed. Heerlijk om met Wim en Jennie bij te kletsen en weer de familie te ontmoeten.
We missen u onze fietsen al, maar we kunnen die van Wim en Jennie gebruiken en de eerste afkick meters zijn al weer afgelegd. Ik zal de komende dagen proberen wat foto's op de site te zetten en lukt dat niet dan mail ik ze door naar Janneke. Die is daar weer beter in.
Wat me persoonlijk wel is opgevallen maar nog niet (durf het nog niet) feitelijk is vastgesteld is het aantal kg is dat is achtergelaten in Frankrijk. Heb een riem moeten kopen omdat me de broek op de knieën bleef hangen ipv op de heupen. In sport termen: dus lekker afgetraind.
De volgende keer zal ik proberen iets meer te vertellen over wat dit alles ons heeft gedaan en wat het is om een tocht als deze te doen.
In ieder geval kunnen we achteraf concluderen dat we veilig zijn aangekomen, bewaard zijn gebleven voor elkaar en de kinderen. Hebben genoten van het hele gebeuren met alles wat er bij een tocht als deze hoort. Ieder die het heeft gedaan zal beseffen wat ik hiermee bedoel. En hij of zij die het wil weten kan ik maar één ding aanraden:
Doen!!.
Na twee dagen in de stromende regen door het berglandschap ( de laatste dag alleen nog 1100 meter geklommen) van Gallicië te hebben gereden waren we op. Nog eens extra door de loodzware kilometers op het einde.
Na de verwelkoming hebben we het bureau bezocht en ons paspoort vol met stempels afgegeven en dat was direct akkoord toen ze zag vanwaar we waren gekomen.
Snel een hotel gezocht en onder de douche om in ieder geval warm te worden en weer droge kleren aan te doen. Of het nu heet weer was of koud: Na een douche ben je weer helemaal top.
Daarna weer de binnenstad in en toen kwam pas de echte blijdschap. Dat hebben we beide zo ervaren. Pas dan bemerk je: het zit er op,en wat hebben we gepresteerd.
Heerlijk gegeten en snel onder de wol.
De volgende dag veel dingen geregeld voor de reis richting San Sebastian en nog na lopen te genieten en ontmoetingen gehad met andere pelgrims die ook op vrijdag nog binnen kwamen. Ook uiteraard de beroemde mis bezocht waarbij inderdaad het wierookvat door de kerk vloog. Onvoorstelbaar wat een schouwspel.
De reis naar Irun ( grensplaats) duurde erg lang met een naar ongeluk onderweg waardoor de reis werd uitgesteld.
Het weer was echter dusdanig slecht en ook de verwachtingen dat we gisteren per TGV naar Wim en Jennie zijn gegaan in Perpignan. Weer een treindag waarbij we eerst afscheid hebben genomen van onze fietsen.
Geen spijt. Onderweg zagen we een heel donker en zwaar onweer wegtrekken richting midden Frankrijk en ten zuiden zagen we alleen maar zon ( en daar gingen wij naar toe).
Het noodweer heeft ons dus net niet getroffen. Integendeel, we hebben vandaag echt een zonnige dag gehad en de vooruitzichten zijn redelijk tot goed. Heerlijk om met Wim en Jennie bij te kletsen en weer de familie te ontmoeten.
We missen u onze fietsen al, maar we kunnen die van Wim en Jennie gebruiken en de eerste afkick meters zijn al weer afgelegd. Ik zal de komende dagen proberen wat foto's op de site te zetten en lukt dat niet dan mail ik ze door naar Janneke. Die is daar weer beter in.
Wat me persoonlijk wel is opgevallen maar nog niet (durf het nog niet) feitelijk is vastgesteld is het aantal kg is dat is achtergelaten in Frankrijk. Heb een riem moeten kopen omdat me de broek op de knieën bleef hangen ipv op de heupen. In sport termen: dus lekker afgetraind.
De volgende keer zal ik proberen iets meer te vertellen over wat dit alles ons heeft gedaan en wat het is om een tocht als deze te doen.
In ieder geval kunnen we achteraf concluderen dat we veilig zijn aangekomen, bewaard zijn gebleven voor elkaar en de kinderen. Hebben genoten van het hele gebeuren met alles wat er bij een tocht als deze hoort. Ieder die het heeft gedaan zal beseffen wat ik hiermee bedoel. En hij of zij die het wil weten kan ik maar één ding aanraden:
Doen!!.
-
16 Juni 2010 - 20:00
Janneke:
En ik ben trots op jullie! :-) Ik vond 1800 hoogtemeters op de racefiets al veel, maar jullie hebben ook nog eens zware fietsen en bagage en noodweer gehad. Petje af!! -
16 Juni 2010 - 20:05
Cato:
HoiHarry en Gerda,
Wat indrukwekkend dat jullie het gehaald hebben en hoe. Prachtig om te lezen. Geniet na en laat het allemaal lekker bezinken.
hartelijke groet,
Cato -
17 Juni 2010 - 20:06
Familie Remmelink:
Hoi ome Harry en tante Gerda,
Wat bijzonder dat het allemaal alweer voorbij is. Jullie hebben veel meegemaakt in een korte tijd.
Echte bikkels gebleken, als we zien hoeveel slecht weer jullie geincasseerd hebben...
Proficiat met deze prestatie samen, hoop dat jullie er nog lang van mogen nagenieten met elkaar en de kinderen.
Groetjes Jan, Gerrie, Gerjan en Joanne. -
21 Juni 2010 - 11:29
Albert En Dave:
gefeliciteerd met jullie prestatie, leuke verhalen en mooie foto's, en zoals jullie ook zeggen: DOEN!!
groetjes Albert en Dave -
22 Mei 2013 - 17:49
Corien:
Nog 2 dagen en dan vertrekken jullie alweer richting volgende bestemming : Rome!! Spannend hoor!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
